Konwencja o określeniu napaści. Londyn, 3 lipca 1933 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Prezydent Republiki Estońskiej, Prezy­dent Republiki Łotewskiej, Jego Królewska Mość Król Rumunii, Prezydent Re­publiki Tureckiej, Centralny Komitet Wykonawczy Związku Socjalistycznych Re­publik Rad, Jego Cesarska Mość Szach Persji i Jego Królewska Mość Król Af­ganistanu,

pragnąc wzmocnić pokój istniejący między ich krajami;

zważywszy, że Pakt Brianda-Kellogga, którzy podpisali, zakazuje wszelkiej na­paści;

uznając za konieczne, w interesie ogólnego bezpieczeństwa, określić o ile moż­na najdokładniej napaść, żeby zapobiec wszelkiemu pretekstowi do jej usprawied­liwienia;

(…)

postanowili w tym celu zawrzeć niniejszą konwencję i upoważnili należycie do tego (…)

[następują nazwiska pełnomocników]

którzy zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł I

Każda z Wysokich Stron umawiających się zobowiązuje się przyjąć w swych wzajemnych stosunkach z każdą z pozostałych, od dnia wejścia w życie niniejszej konwencji, takie określenie napaści, jakie znalazło swe wyjaśnienie w sprawoz­daniu komitetu do spraw bezpieczeństwa pod datą 24 maja 1933 r. (sprawozdanie Politisa), złożonym konferencji dla zmniejszenia i ograniczenia zbrojeń, które to sprawozdanie było sporządzone na skutek wniosku delegacji sowieckiej.

Artykuł II

Wobec tego w zatargu międzynarodowym, z zastrzeżeniem umów obowiązu­jących w stosunkach pomiędzy stronami w sporze będącymi, będzie uznane za napastnika to państwo, które pierwsze popełni jeden z następujących czynów:

1) Wypowiedzenie wojny innemu państwu.

2) Najazd przy pomocy swych sił zbrojnych na terytorium innego państwa, nawet bez wypowiedzenia wojny.

3) Zaatakowanie przy pomocy swych sił lądowych, morskich lub powietrznych terytorium, okrętów lub samolotów innego państwa, nawet bez wypowiedzenia wojny.

4) Blokada morska wybrzeża lub portów innego państwa.

5) Poparcie użyczone bandom uzbrojonym, które zorganizowawszy się na jego terytorium, dokonają najazdu na terytorium innego państwa, jak również odmowa, pomimo żądania państwa najechanego, poczynienia na swym własnym terytorium wszystkich będących w jego mocy zarządzeń, w celu pozbawienia powyższych band wszelkiej pomocy lub opieki.

(…)

Artykuł IV

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana przez Wysokie Strony Umawiające się, zgodnie z ustawodawstwem każdej z nich.

Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone przez każdą Wysoką Stronę Umawia­jącą się rządowi Związku Socjalistycznych Republik Rad.

(…)

Każde złożenie dokumentów ratyfikacyjnych będzie natychmiast notyfikowane przez rząd Związku Socjalistycznych Republik Rad wszystkim sygnatariuszom ni­niejszej konwencji.

(…)

Za: Wybór źródeł do historii powszechnej, część I 1918-1939, opracowanie Regina Renz, Barbara Szabat, Kielce 1997, str. 175-177

A. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej przedstaw postanowienia Paktu Brianda-Kellogga.

B. Wyjaśnij cel zawarcia cytowanej konwencji.

C. Wyjaśnij pojęcia: ratyfikacja i notyfikacja.

D. Wyjaśnij, na czym miała polegać rola Związku Socjalistycznych Republik Rad

E. Wyjaśnij zakres przyjętej w konwencji definicji napaści.