kanclerz - jeden z najwyższych urzędników państwowych w dawnej Polsce, zarządzający kancelarią królewską, od XIV w. faktycznie kierujący polityką zagraniczną państwa; w okresie rozbicia dzielnicowego było tylu kanclerzy, ilu książąt dzielnicowych; po zjednoczeniu państwa kanclerze dzielnicowi zanikli, a na czoło wysunął si kanclerz krakowski, który przyjął tytuł kanclerza koronnego, stając się jednym z najważniejszych urzędów w państwie - między innymi wchodził w skład rady królewskiej, a następnie senatu; po ustanowieniu unii lubelskiej zachowano odrębny urząd kanclerza dla Korony i odrębny dla Litwy.