Komorowski Tadeusz, pseud. Bór i inne (1895–1966), generał Wojska Polskiego i polityk; w czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej, do Wojska Polskiego wstąpił w 1918 r.; uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej jako dowódca 12 pułku ułanów.
Podczas kampanii wrześniowej w 1939 r. walczył w składzie Armii „Lublin” jako zastępca dowódcy Kombinowanej Brygady Kawalerii; uniknął niewoli i rozpoczął działalność konspiracyjną - w latach 1940–41 był komendantem obszaru Kraków–Śląsk Związku Walki Zbrojnej, a w latach 1941–43 zastępcą komendanta Związku Walki Zbrojnej i zastępcą dowódca Armii Krajowej; po aresztowaniu gen. Stefana Roweckiego w lipcu 1943 został dowódcą Armii Krajowej; podjął decyzję rozpoczęcia powstania warszawskiego; 30 IX 1944 r. został mianowany Naczelnym Wodzem, ale obowiązki objął dopiero 28 V 1945 r. ponieważ po kapitulacji powstania warszawskiego przebywał w niemieckiej niewoli; po wojnie pozostał na emigracji.