Świerczewski Karol (1897-1947) generał Wojska Polskiego; od 1915 r. przebywał w Rosji; w 1917 r. wstąpił do Gwardii Czerwonej i wziął udział w rewolucji październikowej, a w 1918 r. wstąpił do Wszechrosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików); w szeregach  Armii Czerwonej uczestniczył w wojnie domowej w Rosji i wojnie polsko-bolszewickiej.

W latach 1936-38 uczestniczył w wojnie domowej w Hiszpanii - m.in. dowodził 35. dywizją międzynarodową; w 1938 r. wrócił do Związku Radzieckiego, gdzie sprawował różne funkcje dowódcze; od 1943 r. uczestniczył w tworzeniu polskich sił zbrojnych w Związku Radzieckim - w sierpniu 1943 r. został skierowany na stanowisko zastępcy dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, w marcu 1944 r. - na stanowisko zastępcy dowódcy 1. armii Wojska Polskiego, a w sierpniu 1944 r. powierzono mu organizację i dowództwo 2. armii Wojska Polskiego, którą dowodził podczas forsowania Nysy Łużyckiej, w walkach o Budziszyn i Drezno oraz operacji praskiej.

Po wojnie był Generalnym Inspektorem Osadnictwa Wojskowego i dowódcą Okręgu Wojskowego III w Poznaniu; angażował się również politycznie - był członkiem Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej, oraz posłem do Krajowej Rady Narodowej, a następnie do Sejmu Ustawodawczego; jako wiceminister obrony narodowej był odpowiedzialny za represje wobec żołnierzy podziemia niepodległościowego i żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Zginął w 1947 r. pod Baligrodem w zasadzce zorganizowanej przez Ukraińską Powstańczą Armię.