7. 4. Legiony polskie we Włoszech

 

I. Polacy po III rozbiorze

1. Skutki rozbiorów dla społeczeństwa polskiego

a. wzrost opodatkowania i wprowadzenie poboru do wojsk państw zaborczych

b. ograniczenie przywilejów stanowych szlachty

c. kryzys gospodarczy spowodowany przerwaniem tradycyjnych związków gospodarczych

d. przymus sprzedaży majątków leżących w zaborze innym, niż miejsce osiedlenia

e. w społeczeństwie dominowały postawy rezygnacji i apatia

 

2. Utworzenie Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie – Stanisław Staszic

– Samuel Bogumił Linde – autor Słownika języka polskiego

– Jan Śniadecki – matematyk, astronom i filozof

– Jan Ursyn Niemcewicz – autor Śpiewów historycznych

 

3. Początki działalności konspiracyjnej w kraju

a. utworzenie Centralizacji  we Lwowie – na czele Walerian Dzieduszycki

b. powstanie Towarzystwa Republikanów Polskich w zaborze pruskim

 

II. Powstanie Legionów polskich

1. Działalność patriotyczna na emigracji

a. Agencja – Franciszek Barss

b. Deputacja – Franciszek Dmochowski i Józef Sułkowski

 

2. Utworzenie Legionów polskich we Włoszech – Jan Henryk Dąbrowski – 1797 r.

a. zasady organizacyjne

– zostały utworzone podczas kampanii włoskiej Napoleona Bonaparte

– powstały na mocy umowy zawartej między Janem Henrykiem Dąbrowskim a rządem Republiki Lombardzkiej

– legioniści rekrutowali się głównie z emigrantów oraz jeńców i dezerterów z armii austriackiej

– Legionom nadano strukturę demokratyczną

– dzięki programowi wychowawczemu Legiony stały się szkołą obywatelstwa

b. udział Legionów w walkach

– udział w bitwie pod Civita Castallana

– udział I Legii w bitwach pod Trebbią i pod Novi

– udział II Legii w bitwach pod Legnano i Magnano

 

3. Utworzenie przez gen. Karola Kniaziewicza Legii Naddunajskiej

a. powstała na terenie Alzacji i Lotaryngii

b. udział Legii Naddunajskiej w bitwie pod Hohenlinden

 

4. Kryzys idei legionowej

a. zawarcie pokoju francusko-austriackiego w Luneville

b. Legiony zostały wysłane na wsypę San Domingo

c. po kapitulacji wojsk francuskich z San Domingo wróciło zaledwie kilkuset żołnierzy z blisko 10 tys.